Verbum

ста́ренький ласк., разг. старэ́нькі;

старе́ть несов., в разн. знач. старэ́ць;

старе́ться уст., прост. старэ́ць, ста́рыцца.

ста́рец

1. (старик) стары́, -ро́га м.;

2. церк. ста́рац, -рца м.

стари́к стары́, -ро́га м.;

старика́н разг. старычы́на, -ны м.;

старика́шка разг., пренебр. старэ́ча, -чы м., стары́зна, -ны м.;

старико́вский старэ́чы.

ста́рина лит. былі́на, -ны ж.

старина́ ж.

1. (эпоха, время) старада́ўнасць, -ці ж.; даўніна́, -ны́ ж.;

2. (старинный обычай) старасве́тчына, -ны ж., даўніна́, -ны́ ж.;

3. (старик) разг. дзед, род. дзе́да м., стары́, -ро́га м.;

◊

в старину́ даўне́й, калі́сьці, быва́ла;

по старине́ па-даўне́йшаму;

тряхну́ть старино́й згада́ць маладо́сць.