разора́ться сов., прост. раскрыча́цца.
разо́рванный
1. разадра́ны, раздзёрты, мног. параздзіра́ны;
2. в др. знач. разарва́ны, мног. паразрыва́ны; (лишённый связи) адарва́ны;
разорва́ть сов.
1. (материю, бумагу) разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць;
2. в др. знач. разарва́ць, мног. паразрыва́ць;
разорва́ть верёвку разарва́ць вяро́ўку;
разорва́ть свя́зи перен. разарва́ць су́вязі;
◊
чтоб тебя́ разорва́ло каб цябе́ разарва́ла;
разорва́ться
1. (о материи, бумаге) разадра́цца, раздзе́рціся, мног. параздзіра́цца;
2. в др. знач. разарва́цца, мног. паразрыва́цца;
◊
хоть разорви́сь! хоць разарві́ся!.
разоре́ние
1. (действие) разбурэ́нне, -ння ср.; спусташэ́нне, -ння ср.; разарэ́нне, -ння ср.; давядзе́нне да гале́чы;
2. (состояние) разарэ́нне, -ння ср., збядне́нне, -ння ср., згале́нне, -ння ср.; см. разори́ть;
разорённый
1. разбу́раны; спусто́шаны;
2. разо́раны, даве́дзены да гале́чы; см. разори́ть;
разори́тель
1. разбура́льнік, -ка м.; спусташа́льнік, -ка м.;
2. разара́льнік, -ка м.; см. разори́ть;
разори́тельница
1. разбура́льніца, -цы ж.; спусташа́льніца, -цы ж.;
2. разара́льніца, -цы ж.; см. разори́ть;
разори́тельность
1. разбура́льнасць, -ці ж.; спусташа́льнасць, -ці ж.;
2. разара́льнасць, -ці ж.; см. разоря́ть;
разори́тельный
1. разбура́льны; спусташа́льны;
2. разара́льны; см. разоря́ть.