разру́шенный
1. разбу́раны,
2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены;
разру́шенный
1. разбу́раны,
2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены;
разруши́тель разбура́льнік, -ка
разруши́тельница разбура́льніца, -цы
разруши́тельно
разруши́тельность разбура́льнасць, -ці
разруши́тельный разбура́льны.
разру́шить
1. разбуры́ць,
2.
разру́шить здоро́вье сапсава́ць здаро́ўе;
разру́шить наде́жды разбуры́ць надзе́і;
разру́шиться
1. разбуры́цца,
2.
разры́в
1. (действие) разры́ў, -ры́ву
разры́в дипломати́ческих отноше́ний разры́ў дыпламаты́чных адно́сін;
разры́в се́рдца разры́ў сэ́рца;
разры́в снаря́да разры́ў снара́да;
2. (отверстие, промежуток) разры́ў, -ры́ву
3. (отсутствие связи) разры́ў, -ры́ву
разры́в-трава́