Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разру́шенный

1. разбу́раны, мног. паразбу́рваны, паразбу́раны; разва́лены, мног. паразва́льваны;

2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены; см. разру́шить;

разруши́тель разбура́льнік, -ка м.;

разруши́тельница разбура́льніца, -цы ж.;

разруши́тельно нареч. разбура́льна;

разруши́тельность разбура́льнасць, -ці ж.;

разруши́тельный разбура́льны.

разру́шить сов.

1. разбуры́ць, мног. паразбу́рваць, паразбура́ць; (развалить) развалі́ць;

2. перен. разбуры́ць, сапсава́ць; (погубить) загубі́ць; (расстроить) расстро́іць;

разру́шить здоро́вье сапсава́ць здаро́ўе;

разру́шить наде́жды разбуры́ць надзе́і;

разру́шиться

1. разбуры́цца, мног. паразбу́рвацца, паразбура́цца; развалі́цца, мног. паразва́львацца;

2. перен. разбуры́цца, сапсава́цца; расстро́іцца.

разры́в м.

1. (действие) разры́ў, -ры́ву м., разрыва́нне, -ння ср.;

разры́в дипломати́ческих отноше́ний разры́ў дыпламаты́чных адно́сін;

разры́в се́рдца разры́ў сэ́рца;

разры́в снаря́да разры́ў снара́да;

2. (отверстие, промежуток) разры́ў, -ры́ву м.;

3. (отсутствие связи) разры́ў, -ры́ву м.;

разры́в-трава́ разг., бот. разры́ў-трава́, -вы́ ж.

разрыва́ниеI

1. раздзіра́нне, -ння ср.;

2. разрыва́нне, -ння ср.; см. разрыва́тьI.