Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ознамено́вывать несов. азнамяно́ўваць, адзнача́ць;

ознамено́вываться возвр., страд. азнамяно́ўвацца, адзнача́цца.

означа́ть несов.

1. (значить) азнача́ць;

2. (обозначать) абазнача́ць;

означа́ться

1. уст. (становиться заметным, обозначаться) азнача́цца; см. озна́читься;

2. страд. абазнача́цца; см. означа́ть 2.

озна́ченный

1. азна́чаны;

2. (обозначенный) абазна́чаны;

3. (вышеуказанный, упомянутый) канц. адзна́чаны; (названный) назва́ны;

озна́читься уст. (стать заметным, обозначиться) азна́чыцца.

озно́б м., мн. нет дры́жыкі, -каў ед. нет;

у меня́ (у него́) озно́б мяне́ (яго́) трасе́ (кало́ціць), мяне́ (яго́) дры́жыкі прайма́юць;

я почу́вствовал озно́б мяне́ пачало́ трэ́сці (калаці́ць), мяне́ ўзялі́ (пранялі́) дры́жыкі;

озноби́ть сов., прост. абмаро́зіць;

озноби́ться прост. абмаро́зіцца;

ознобле́ние мед. абмаражэ́нне, -ння ср.; неоконч. абмаро́жванне, -ння ср.;