зазно́ба ж.
1. (любовь) фольк. каха́нне, -ння ср.;
2. разг. (возлюбленная) каха́ная, -най ж., каха́нка, -кі ж., лю́бая, -бай ж.; (возлюбленный) каха́ны, -нага м., каха́нак, -нка м., лю́бы, -бага м.
зазноби́ть сов.
1. безл. пача́ць трэ́сці, пача́ць калаці́ць, затрэ́сці, закалаці́ць;
меня́ (его́) зазноби́ло мяне́ (яго́) пачало́ трэ́сці (калаці́ць);
2. (заморозить) обл. замаро́зіць, застудзі́ць.
зазо́рI м. (стыд) разг. со́рам, -му м., га́ньба, -бы ж.
зазо́рII м., техн. зазо́р, -ру м.; (щель) шчы́ліна, -ны ж.
зазо́рно нареч., безл., в знач. сказ., разг. со́рамна, гане́бна, непрысто́йна;
зазо́рный прост. гане́бны, непрысто́йны.
зазре́ние / без зазре́ния (со́вести) уст. без усяля́кага со́раму, бессаро́мна.
зазу́бный лингв. зазу́бны.
зазу́бренныйI (с зазубринами) вы́шчарблены, мног. павышчэ́рбліваны, вы́зублены, мног. павызу́бліваны, шчарба́ты.