Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зазно́ба ж.

1. (любовь) фольк. каха́нне, -ння ср.;

2. разг. (возлюбленная) каха́ная, -най ж., каха́нка, -кі ж., лю́бая, -бай ж.; (возлюбленный) каха́ны, -нага м., каха́нак, -нка м., лю́бы, -бага м.

зазноби́ть сов.

1. безл. пача́ць трэ́сці, пача́ць калаці́ць, затрэ́сці, закалаці́ць;

меня́ (его́) зазноби́ло мяне́ (яго́) пачало́ трэ́сці (калаці́ць);

2. (заморозить) обл. замаро́зіць, застудзі́ць.

зазно́бушка, см. зазно́ба 2.

зазо́рI м. (стыд) разг. со́рам, -му м., га́ньба, -бы ж.

зазо́рII м., техн. зазо́р, -ру м.; (щель) шчы́ліна, -ны ж.

зазо́рно нареч., безл., в знач. сказ., разг. со́рамна, гане́бна, непрысто́йна;

зазо́рный прост. гане́бны, непрысто́йны.

зазре́ние / без зазре́ния (со́вести) уст. без усяля́кага со́раму, бессаро́мна.

зазу́бный лингв. зазу́бны.

зазу́бренныйI (с зазубринами) вы́шчарблены, мног. павышчэ́рбліваны, вы́зублены, мног. павызу́бліваны, шчарба́ты.