Verbum

зажи́лить сов. зажы́ліць, прысво́іць.

зажи́м м.

1. (действие) за́ціск, -ку м.;

зажи́м кри́тики за́ціск кры́тыкі;

2. техн. за́ціск, -ка м., заціска́чка, -кі ж., кля́мар, -ра м.;

зажима́ние ср. за́ціск, -ку м., заціска́нне, -ння ср.;

зажима́ть несов.

1. (сдавливать) заціска́ць, сціска́ць; (защемлять) зашчэ́мліваць;

2. (закрывать) зату́льваць, затыка́ць;

зажима́ть нос зату́льваць нос;

зажима́ть у́ши затыка́ць ву́шы;

зажима́ть рот перен. затыка́ць рот;

3. перен. заціска́ць;

зажима́ть кри́тику заціска́ць кры́тыку;

зажима́ться

1. заціска́цца, сціска́цца; зашчэ́млівацца; см. зажа́ться;

2. страд. заціска́цца, сціска́цца; зашчэ́млівацца; зату́львацца, затыка́цца; см. зажима́ть​ ^{1, 2}.

зажи́мистый прост., см. прижи́мистый.

зажи́мка ж.

1. разг. (действие) за́ціск, -ку м., заціска́нне, -ння ср.;

2. техн. за́ціск, -ка м., заціска́чка, -кі ж., кля́мар, -ра м.;

зажи́мный спец. заціскны́;

зажи́мщик разг. заціска́льнік, -ка м.;

зажи́мщик кри́тики заціска́льнік кры́тыкі;

зажи́мщица заціска́льніца, -цы ж.