зажива́ние мед. заго́йванне, -ння ср., зажыва́нне, -ння ср.;
зажива́ть несов. гаі́цца, заго́йвацца, зажыва́ць.
зажива́ться несов. (долго проживать где-л.) зажыва́цца.
заживи́ть сов., мед. загаі́ць, мног. пазаго́йваць, зажыві́ць;
заживи́ться загаі́цца, мног. пазаго́йвацца, зажы́ць;
заживле́ние разг. гае́нне, -ння ср., заго́йванне, -ння ср., зажыўле́нне, -ння ср.;
заживлённый заго́ены, зажы́ўлены;
заживля́ть несов. гаі́ць, заго́йваць, зажыўля́ць;
заживля́ться страд. гаі́цца, заго́йвацца, зажыўля́цца.
за́живо нареч. за́жыва, жывы́м (для м. и ср. родов), жыво́й (для ж. рода), жывымі (для мн. числа);
за́живо похорони́ть жывы́м пахава́ць;
за́живо погребённые жывы́мі пахава́ныя.