рука́в
1. в разн. знач. рука́ў, -кава́ м.;
пла́тье с дли́нными рукава́ми суке́нка з до́ўгімі рукава́мі;
рука́в реки́ геогр. рука́ў ракі́;
2. (пожарный) рука́ў, -кава́ м.; разг. кі́шка, -кі ж.;
◊
рабо́тать спустя́ рукава́ працава́ць як мо́крае гары́ць; рабі́ць як не сваі́мі рука́мі;
приня́ться за де́ло, засучи́в рукава́ узя́цца за рабо́ту, закаса́ўшы рукавы́.
рукави́ца рукаві́ца, -цы ж.;
◊
держа́ть в ежо́вых рукави́цах трыма́ць у абцуга́х.
рукави́чник спец. рукаві́чнік, -ка м.;
рукави́чница рукаві́чніца, -цы ж.;
рукаводержа́тель рукаватрыма́льнік, -ка м.
рука́вчик м.
1. уменьш. рука́ўчык, -ка м.;
2. обычно мн., уст. манжэ́та, -ты ж.
рука́стый прост. рука́сты.
рукоблу́дие ср. анані́зм, -му м.;