Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

залогода́тель юр. залогадава́льнік, -ка м.;

залогода́тельница залогадава́льніца, -цы ж.

залогодержа́тель юр. залогатрыма́льнік, -ка м.;

залогодержа́тельница залогатрыма́льніца, -цы ж.

заложе́ние стр. залажэ́нне, -ння ср.

зало́женный

1. зало́жаны, мног. пазаклада́ны, пазакла́дваны;

2. закла́дзены, мног. пазаклада́ны, пазакла́дваны;

3. зало́жаны, заста́ўлены;

4. запрэ́жаны, мног. пазапрага́ны, зало́жаны, мног. пазаклада́ны, пазакла́дваны; см. заложи́ть;

заложи́ть сов.

1. в разн. знач. залажы́ць, мног. пазаклада́ць, пазакла́дваць;

заложи́ть па́мятник залажы́ць по́мнік;

зало́жить осно́вы залажы́ць асно́вы;

у́ши заложи́ло ву́шы залажы́ла (пазаклада́ла);

заложи́ть ру́ки в карма́ны залажы́ць ру́кі ў кішэ́ні;

2. (заполнить пустое пространство) закла́сці, мног. пазаклада́ць, пазакла́дваць;

заложи́ть дымохо́д кирпичо́м закла́сці ко́мін цэ́глай;

3. (отдать в залог) залажы́ць, заста́віць;

4. (запрячь) запрэ́гчы, мног. пазапрага́ць, залажы́ць, мног. пазаклада́ць, пазакла́дваць;

заложи́ть тро́йку лошаде́й запрэ́гчы (залажы́ць) тро́йку ко́ней;

заложи́ть за га́лстук залажы́ць (залі́ць) за га́льштук.

зало́жник зало́жнік, -ка м.;

зало́жница зало́жніца, -цы ж.

зало́мI (действие, место надлома) зало́м, -му м.