ulec
зак.
1. пакарыцца, саступіць, скарыцца;
ulec siłom wroga — саступіць (скарыцца) сілам ворага;
ulec perswazjom — уступіць (паддацца) угаворам;
2. трапіць, зазнаць, зведаць;
ulec zniszczeniu — быць знішчаным;
ulec zakażeniu — заразіцца;
ulec wypadkowi — трапіць у аварыю; перажыць няшчасны выпадак
ulecieć
uleci|eć
зак.
1. уцячы (пра газ);
2. паляцець;
~ało mi to z pamięci — у мяне гэта вылецела з галавы
ulegać
ulega|ć
незак.
1. komu саступаць, скарацца, падпарадкоўвацца, саступаць;
~ć przemocy — саступаць (скарацца) сіле;
~ć rozkazowi — падпарадкоўвацца загаду;
2. цярпець паражэнне (паразу); прайграваць;
3. паддавацца; падпадаць, трапляць пад уздзеянне; зведваць; зазнаваць; падлягаць;
nie ulegać kwiestii — бясспрэчна;
nie ulegać wątpliwosci — не падлягае сумненню; несумненна;
~ć nastrojom — паддавацца настрою (эмоцыям);
~ć halucynacjom — мець галюцынацыі;
~ć przemianom — змяняцца;
~ć zepsuciu — псавацца
uległość
uległoś|ć
ж. падатлівасць; пакорнасць; пакорлівасць; пакора;
zmusić do ~ci — прымусіць да пакоры; змусіць падпарадкавацца
uległy
uległ|y
падатлівы; пакорны; пакорлівы; паслухмяны;
być ~ym względem (wobec w stosunku do) kogo — слухацца каго; падпарадкоўвацца каму;
była we wszystkim ~a matce — яна ва ўсім слухалася маці