pociąć
зак.
1. (нажом, нажніцамі) разрэзаць; парэзаць;
2. (сякерай, шабляй) пасячы; насячы; рассячы;
3. (пілой) распілаваць; напілаваць;
4. (пра насякомых) пакусаць; скусаць
pociąg, ~u
м.
1. цягнік;
pociąg bezpośredni — прамы цягнік;
pociąg towarowy — таварны цягнік;
pociąg pośpieszny — скоры (хуткі) цягнік;
pociąg podmiejski — прыгарадны цягнік;
jechać ~iem — ехаць цягніком;
2. do kogo/czego цяга; ухіл, схільнасць
pociągać
незак.
1. цягнуць; тузаць;
pociągać za sznurek — цягнуць за вяровачку;
2. пакрываць;
pociągać drzewo pokostem — пакрываць дрэва пакостам;
3. перан. прыцягваць; прывабліваць; цягнуць;
pociągać kogo do odpowiedzialności — прыцягваць каго да адказнасці;
4. выклікаць; цягнуць (за сабой)
pociągający
pociągając|y
прывабны; прынадны; панадны;
~a propozycja — прывабная прапанова
pociągły
pociągł|y
прадаўгаваты, авальны;
~ej twarzy — з прадаўгаватым тварам
pociągnąć
pociągn|ąć
зак.
1. пацягнуць;
2. пакрыць;
3. перан. прыцягнуць;
on długo nie ~ie разм. ён доўга не працягне
pociągnięcie
н.
1. маст. штрых;
2. перан. мерапрыемства;
jednym ~m — адным махам;
jednym ~m pióra — адным росчыркам пяра
pociągowy
pociągow|y
запражны;
koń ~y — запражны конь;
zwierzę ~e — цяглыя жывёлы
pocić
незак.
: pocić czoło — працаваць над чым; ламаць галаву над чым