Verbum

obraz, ~u

м.

1. карціна; вобраз; выява;

2. абраз, ікона;

3. перан. вобраз, від;

obraz przeszłości — вобраз мінулага;

żywy obraz kogo — жывы вобраз каго;

obraz nędzy i rozpaczy разм. бядотны (жаласны) выгляд

obraza

ж.

1. абраза, знявага; крыўда;

obraza majestatu — абраза вялікасці;

obraza sądu — абраза суда;

2. парушэнне; правіннасць;

obraza moralności — парушэнне правіл маралі

obrazek

м.

1. карцінка; малюнак;

książka z ~kami — кніжка з малюнкамі;

2. абразок, іконка

obrazić

зак.

1. нанесці цялеснае калечанне; пакалечыць;

2. абразіць, зняважыць;

obrazić kogo do żywego — вельмі моцна каго зняважыць, закрануць за жывое

obrazić się

зак. na kogo o co пакрыўдзіцца, абразіцца на каго за што

obrazkowy

малюнкавы; які складаецца з малюнкаў;

łamigłówka ~a — малюнкавая галаваломка; рэбус;

pismo ~e — малюнкавае пісьмо; піктаграфія

obrazoburczy

іканаборчы

obrazoburstwo

н. іканаборства

obrazować

незак. вобразна маляваць (паказваць)

obrazowo

вобразна, карцінна