Verbum

obowiązkowość

ж.

1. абавязковасць;

2. стараннасць

obowiązkowy

1. абавязковы;

2. старанны

obowiązujący

obowiązując|y

1. абавязковы;

2. юр. які дзейнічае; дзейны;

ustawy ~e — дзейныя законы

obowiązywać

obowiąz|ywać

незак.

1. абавязваць;

to do niczego nie ~uje — гэта ні да чаго не абавязвае;

2. набыць моц, увайсці ў сілу;

powyższe zarządzenie ~uje od 1 czerwca — гэтае распараджэнне набывае моц (уваходзіць у сілу) з 1 чэрвеня

obozować

незак. стаяць (размяшчацца) лагерам

obozowisko

н. месца размяшчэння лагера

obozowy

лагерны

obój, oboju

м. муз. габой

obóz, obozu

м.

1. лагер;

obóz koncentracyjny — канцэнтрацыйны лагер;

obóz dla uchodźców — лагер уцекачоў (бежанцаў);

obóz jeniecki — лагер ваеннапалонных;

obóz pracy — працоўны лагер;

stanąć obozem — размясціцца лагерам;

2. табар;

obóz cygański — цыганскі табар

obrabiać

незак. апрацоўваць