Verbum

osada

ж.

1. пасяленне; паселішча; пасёлак;

2. ручка; дзяржанне;

3. бат. кветаножка

osadka

ж.

1. ручка; дзяржанне;

2. бат. кветаложа;

3. бат. завязь

osadnictwo

н. пасяленне; каланізацыя

osadnik

м.

1. пасяленец; каланіст;

2. асаднік (пасяленец у Заходняй Беларусі пры панскай Польшчы)

osadzać

незак.

1. сяліць, пасяляць;

2. прызначаць; саджаць (у турму);

3. наносіць;

4. насаджваць, асаджваць

osadzać się

незак.

1. пасяляцца; сяліцца;

2. хім. асаджвацца

osadzić

зак.

1. пасяліць;

2. прызначыць; пасадзіць;

osadzić w więzieniu — пасадзіць у турму;

3. насадзіць, асадзіць;

osadzić siekierę — асадзіць сякеру;

4. спыніць, асадзіць;

osadzić konia — асадзіць (спыніць) каня

osadzić się

зак.

1. пасяліцца;

2. хім. асесці;

гл. osiąść

osamotnić

зак. зрабіць адзінокім (самотным)

osamotnieć

зак. стаць адзінокім (самотным)