Verbum

oblicze

н. кніжн. аблічча; твар;

w ~u śmierci — перад тварам смерці;

w ~u prawa — перад законам;

ukazać prawdziwe ~e — паказаць сапраўдны твар (сапраўднае аблічча)

obliczenie

н. вылічэнне; падлік

obliczony

вылічаны; падлічаны;

wszystko jest ~e — усё вылічана

obliczyć

зак. вылічыць, падлічыць, злічыць;

obliczyć odsetki — падлічыць працэнты;

obliczyć zysk — падлічыць прыбытак

obliczyć się

зак.

1. разлічыцца;

obliczyć się zkim разлічыцца з кім;

2. перан. узважыць; разлічыць;

obliczyć się z siłami — узважыць сілы;

to się nie daje obliczyć się — гэтага нельга разлічыць

oblig, ~u

м. уст. распіска

obligacja

ж. аблігацыя

oblizać

зак. аблізаць

oblizywać

незак. аблізваць

oblizywać się

незак. аблізвацца