Verbum

orędownictwo

н. заступніцтва, хадайніцтва

orędownik

м. заступнік; хадайнік

orędzie

н. заклік; зварот; пасланне; урачыстая прамова;

wystosować orędzie — звярнуцца з пасланнем

oręż

м. кніжн. зброя;

wzywać do ~a — заклікаць да зброі;

chwycić za oręż — узяцца за зброю

orężny

orężn|y

узброены;

walka ~a — узброеная барацьба

organ

м.

1. орган;

organ słuchu — орган слыху;

organ rządowy — урадавы орган (газета);

2. ~y мн. муз. арган;

grać na ~ach — іграць на аргане

organiczny

organiczn|y

арганічны;

więź ~a — арганічная сувязь;

chemia ~a — арганічная хімія

organista

м. арганіст

organizacja

organizacj|a

ж. арганізацыя;

~a pracy — арганізацыя працы;

~a partyjna — партыйная арганізацыя;

~e społeczne — грамадскія арганізацыі

organizacyjny

organizacyjn|y

арганізацыйны;

zdolności ~e — арганізацыйныя здольнасці