Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.

ordynacja

ж.

1. статут; палажэнне;

ordynacja wyborcza — палажэнне аб выбарах;

2. гіст. родавы маёнтак; маярат

ordynans

м. вайск. ардынарац

ordynarnie

груба, нявыхавана

ordynarność

ж. грубіянства, нявыхаванасць

ordynarny

грубы, нявыхаваны

ordynat

м. уст. уладальнік маярату

ordynator

м. ардынатар

ordynek, ~ku

ordyn|ek

м. уст. вайск. строй; шыхт;

w bojowym ~ku — у баявым парадку

ordynus

м. разм. грубіян

orędować

незак. komu/czemu заступацца, хадайнічаць за каго