Verbum

drzwiczki

мн. дзверцы

drzwiowy

дзвярны

drżący

дрыжачы, дрыготкі;

~m głosem — дрыготкім голасам

drżączka

ж.

1. дрыготка, дрыжанне; трасца;

2. бат. дрыжнік (Briza L.)

drżeć

незак. дрыжаць, трэсціся, калаціцца;

~eć ze strachu (zimna, złości) — дрыжаць (трэсціся; калаціцца) ад страху (холаду, злосці);

2. перан. дрыжаць; баяцца;

~ę na samą myśl o tym — мяне калоціць нават ад думкі пра гэта; я дрыжу ад адной думкі пра гэта

drżenie

н. дрыжанне