Verbum

powołać

зак.

1. прызваць, прызначыць;

powołać na stanowisko — прызначыць на пасаду;

2. перан. стварыць, арганізаваць; заснаваць;

powołać komisję — стварыць камісію

powołać się

зак. спаслацца;

~ć się na czyją opinię — спаслацца на чыю думку;

~j się na mnie — спашліся на мяне

powołanie

н.

1. прызыў; закліканне; заклік; покліч;

~e do wojska — прызыў у войска;

2. прызванне; пакліканне;

z ~a — па прызванні; паводле прызвання (паклікання)

powołany

кампетэнтны;

powołany poeta — паэт ад прыроды

powoływać

незак.

1. прызываць, прызначаць;

powoływać kogo do wojska — прызываць каго ў войска;

powoływać kogo na świadka юр. выклікаць каго ў сведкі;

powoływać co do życia — выклікаць што да жыцця;

2. ствараць, арганізоўваць;

гл. powołać

powoływać się

незак. спасылацца

powonienie

н. нюх, чуццё, абанянне;

narządy ~a — органы абаняння (нюху)

powozić

1. зак. павазіць; пакатаць;

2. незак. кіраваць коньмі

powód

м.

1. ~odu — прычына, падстава;

z ~odu — па прычыне;

~ód do kłótni — прычына для сваркі;

bez ~odu — без дай-прычыны;

2. ~odu — повад (частка вупражы);

3. юр. пазоўнік, ісцец

powództwo

н. юр. іск; пазоў;

wytoczyć powództwo — прад’явіць іск, выставіць пазоў