Verbum

dziurawiec

м. бат. святаяннік (Hypericum L.)

dziurawka

ж. буд. цэгла з адтулінамі; дзіркаватая (дзірчастая) цэгла

dziurka

ж. дзірачка;

~a od klucza — замочная шчыліна;

mieć czego po ~i w nosie — быць сытым чым па горла; мець чаго досыць; мець што па [самую] завязку

dziurkacz

м. перфаратар; дзіркакол; дзіракол

dziurkować

незак. перфараваць; прабіваць (білеты, талоны і да т.п.)

dziurkowany

перфараваны; дзірчасты; дзіркаваты

dziurkowaty

порысты

dziw, ~u

м.

1. дзіва, цуд;

istne ~y — сапраўдныя цуды (дзівосы);

dziw bierze — дзіва бярэ;

2. дзіўна;

nie dziw że ... — не дзіўна, што ...; нічога дзіўнага, што ...

dziwactwo

н. дзівацтва

dziwaczeć

незак. рабіцца дзіваком