dziw, ~u
м.
1. дзіва, цуд;
istne ~y — сапраўдныя цуды (дзівосы);
dziw bierze — дзіва бярэ;
2. дзіўна;
nie dziw że ... — не дзіўна, што ...; нічога дзіўнага, што ...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)