Verbum

dziki

1. дзікі;

~e koni — дзікія коні;

dziki bez — бузіна;

2. разм. дзікі; страшны;

dziki wzrok — дзікі позірк;

dziki wybryk — дзікі ўчынак;

dziki hałas — дзікі крык;

3. незаконны, нелегальны;

dziki strajk — дзікая забастоўка (без узгаднення, неафіцыйная);

dziki lokator — незаконны жылец;

4. разм. дзікун, дзікі чалавек;

dzicy napadli na osadę kolonizatorów — дзікуны напалі на паселішча каланізатараў

dzikość

ж. дзікасць

dzikus

м. дзікун; нецывілізаваны чалавек

dzikuska

ж. дзікунка

dziobacz

м. жарг. зубрыла; завучка

dziobać

незак.

1. дзяўбці, дзюбаць;

kury ~ły ziarno — куры дзяўблі зерне;

2. студ. жарг. вучыць; зубрыць

dziobak

м. заал. качканос (Ornithorhynchus paradoxus)

dziobaty

рабы, васпаваты;

~a twarz — рабы твар

dziobek

м.

1. дзюбка;

2. перан. жарт. раток

dziobnąć

зак. дзеўбануць, дзюбнуць