dziobać

dzioba|ć

незак.

1. дзяўбці, дзюбаць;

kury ~ły ziarno — куры дзяўблі зерне;

2. студ. жарг. вучыць; зубрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)