Verbum

obezwładnieć

зак. абяссіліцца, знясіліцца, абяссілець, знясілець

obezwładnienie

н.

1. пазбаўленне свабоды дзеяння; абяззбройванне;

2. бяссільнасць; знясіленасць

obezwłasnowolnić

зак. пазбавіць права распараджацца сваёй маёмасцю

obeżreć się

зак. вульг. аб’есціся; абжэрціся

obficie

шчодра; багата; густа

obfitość

ж. мноства, багацце, дастатак;

jak z rogu ~ci — як з рога дастатку; з рога ўсяго многа

obfitować

незак. знаходзіцца ў вялікай колькасці; быць багатым чым (на што);

lasy ~ują w grzyby — лясы багатыя грыбамі

obfity

w co багаты, шчодры на што;

obfity posiłek — багаты харч

obgadać

зак.

1. абгаварыць, ачарніць каго, напляткарыць пра каго;

2. разм. абмеркаваць, абгаварыць;

obgadać sprawę — абмеркаваць справу

obgadywać

незак. абгаворваць, пляткарыць