Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

uczyć

незак.

1. czego вучыць, навучаць чаму;

uczyć kogo matematyki (polskiego) — вучыць каго матэматыцы (польскай мове);

2. выкладаць;

uczyć w podstawówce — выкладаць у сярэдняй школе;

3. павучаць;

nie ucz ojca dzieci robić — не вучы акуня (качаня) плаваць

uczyć się

незак.

1. вучыцца, навучацца;

uczyć się dobrze (źle) — добра (дрэнна) вучыцца;

uczyć się do egzaminu — рыхтавацца да экзамена;

2. вучыць, вывучаць;

uczyć się języka hiszpańskiego — вывучаць іспанскую мову;

uczyć się lekcji — вучыць (рыхтаваць) урокі;

uczyć się o gadach — вывучаць змей

uczynek, ~ku

uczyn|ek

м. учынак;

dobry ~ek — добры ўчынак;

schwytać (złapać) na gorącym ~ku — злавіць на месцы злачынства; злавіць па гарачых слядах

uczynić

uczyni|ć

зак. кніжн. зрабіць;

~ł ruch głową — ён паварушыў галавой; ён зрабіў рух галавой;

~ć życie piekłem — ператварыць жыццё ў пекла

uczynność

ж. паслужлівасць

uczynny

паслужлівы