Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

postawić

зак. паставіць;

postawić kołnierz — паставіць (падняць) каўнер;

postawić pod zarzutem — абвінаваціць;

postawić na nogi — паставіць на ногі

postawić się

postaw|ić się

зак.

1. komu запрацівіцца;

2. паставіць сябе (у чыё становішча);

postawić się w mojej sytuacji — пастаў сябе ў маё становішча;

3. паказаць сябе;

zastaw się, a postawić się прык. хоць салому еш, але хвост дугой трымай

postawny

статны, станісты; самавіты;

człowiek postawny — статны чалавек

Postawy

мн. г. Паставы

postąpić

зак.

1. рушыць, пайсці (наперад); ступіць;

postąpić kilka kroków naprzód — ступіць (зрабіць) некалькі крокаў наперад;

2. зрабіць;

postąpić dobrze — добра зрабіць;

3. разм. падняць, павысіць;

postąpić ceny — павысіць цэны

posterunek, ~ku

posterun|ek

м.

1. пост;

rozstawić ~ki — расставіць пасты;

~ek straży pożarnej — пажарны пост;

2. участак (паліцэйскі), аддзяленне (міліцыі), пастарунак;

stracony ~ek — безнадзейная справа

poste-restante

[post-restant] да запатрабавання

postęp, ~u

м.

1. прагрэс; рух наперад;

iść z ~em — ісці па шляху прагрэсу, ісці наперад;

postęp ekonomiczny (gospodarczy) — эканамічны прагрэс;

postęp techniczny — тэхнічны прагрэс;

2. мат. прагрэсія;

postęp arytmetyczny (geometryczny) — арыфметычная (геаметрычная) прагрэсія

postępek, ~ku

postęp|ek

м. учынак; чын

postępować

postęp|ować

незак.

1. рухацца; ісці наперад; развівацца;

robota ~uje naprzód — праца рухаецца;

2. абыходзіцца;

źle (dobrze) ~ować z kim — абыходзіцца з кім дрэнна (добра);

гл. postąpić