Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в г д ж з й к л м н о п р с т ў ф х ц ш я -

эфо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	эфо́р	эфо́ры
Р.	эфо́ра	эфо́раў
Д.	эфо́ру	эфо́рам
В.	эфо́ра	эфо́раў
Т.	эфо́рам	эфо́рамі
М.	эфо́ру	эфо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Эфо́р

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Эфо́р
Р.	Эфо́ра
Д.	Эфо́ру
В.	Эфо́ра
Т.	Эфо́рам
М.	Эфо́ру