Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Цецераве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Цецераўні́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

цецеруко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	цецеруко́вы	цецеруко́вая	цецеруко́вае	цецеруко́вы цецеруко́выя
Р.	цецеруко́вага	цецеруко́вай цецеруко́вае	цецеруко́вага	цецеруко́вых
Д.	цецеруко́ваму	цецеруко́вай	цецеруко́ваму	цецеруко́вым
В.	цецеруко́вы (неадуш.) цецеруко́вага (адуш.)	цецеруко́вую	цецеруко́вае	цецеруко́вы (неадуш.) цецеруко́выя (неадуш.) цецеруко́вых (адуш.)
Т.	цецеруко́вым	цецеруко́вай цецеруко́ваю	цецеруко́вым	цецеруко́вымі
М.	цецеруко́вым	цецеруко́вай	цецеруко́вым	цецеруко́вых

Іншыя варыянты: цецеруко́ў.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

цецеруко́выя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

цецеруко́ў

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	цецеруко́ў	цецеруко́ва	цецеруко́ва	цецеруко́вы
Р.	цецеруко́вага	цецеруко́вай цецеруко́вае	цецеруко́вага	цецеруко́вых
Д.	цецеруко́ваму	цецеруко́вай	цецеруко́ваму	цецеруко́вым
В.	цецеруко́ў (неадуш.) цецеруко́вага (адуш.)	цецеруко́ву	цецеруко́ва	цецеруко́вы (неадуш.) цецеруко́вых (адуш.)
Т.	цецеруко́вым	цецеруко́вай цецеруко́ваю	цецеруко́вым	цецеруко́вымі
М.	цецеруко́вым	цецеруко́вай	цецеруко́вым	цецеруко́вых

Іншыя варыянты: цецеруко́вы.

Крыніцы: prym2009, tsbm1984.

цеціва́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Цецяро́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

цецяру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum