цма́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| цма́канне | |
| цма́кання | |
| цма́канню | |
| цма́канне | |
| цма́каннем | |
| цма́канні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніцмакану́ць
‘утварыць губамі гук, падобны гуку ўсмоктвання (без прамога дапаўнення: цмакануць языком); пацалаваць каго-небудзь, што-небудзь; смактануць (цыбук, люлюку і пад.)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| цмакану́ | цмаканё́м | |
| цмакане́ш | цмаканяце́ | |
| цмакане́ | цмакану́ць | |
| Прошлы час | ||
| цмакану́ў | цмакану́лі | |
| цмакану́ла | ||
| цмакану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| цмакані́ | цмакані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| цмакану́ўшы | ||
Крыніцы:
цма́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| цма́каю | цма́каем | |
| цма́каеш | цма́каеце | |
| цма́кае | цма́каюць | |
| Прошлы час | ||
| цма́каў | цма́калі | |
| цма́кала | ||
| цма́кала | ||
| Загадны лад | ||
| цма́кай | цма́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| цма́каючы | ||
Крыніцы:
цма́кнуць
‘утварыць губамі гук, падобны гуку ўсмоктвання (без прамога дапаўнення: цмакнуць языком); пацалаваць каго-небудзь, што-небудзь; смактануць (цыбук, люлюку і пад.)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| цма́кну | цма́кнем | |
| цма́кнеш | цма́кнеце | |
| цма́кне | цма́кнуць | |
| Прошлы час | ||
| цма́кнуў | цма́кнулі | |
| цма́кнула | ||
| цма́кнула | ||
| Загадны лад | ||
| цма́кні | цма́кніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| цма́кнуўшы | ||
Крыніцы:
цме́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цме́н | |
| цме́ну | |
| цме́ну | |
| цме́н | |
| цме́нам | |
| цме́не |
Крыніцы:
Цме́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| Цме́нь | |
| Цме́ні | |
| Цме́ні | |
| Цме́нь | |
| Цме́нню | |
| Цме́ні |
цмо́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цмо́к | цмо́кі | |
| цмо́ка | цмо́каў | |
| цмо́ку | цмо́кам | |
| цмо́ка | цмо́каў | |
| цмо́кам | цмо́камі | |
| цмо́ку | цмо́ках |
Крыніцы:
цмо́к
выклічнік
Крыніцы:
цмо́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| цмо́канне | |
| цмо́кання | |
| цмо́канню | |
| цмо́канне | |
| цмо́каннем | |
| цмо́канні |
Крыніцы:
цмо́каннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цмо́каннік | цмо́каннікі | |
| цмо́канніка | цмо́каннікаў | |
| цмо́канніку | цмо́каннікам | |
| цмо́канніка | цмо́каннікаў | |
| цмо́каннікам | цмо́каннікамі | |
| цмо́канніку | цмо́канніках |
Крыніцы: