цмо́каннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
цмо́каннік | цмо́каннікі | |
цмо́канніка | цмо́каннікаў | |
цмо́канніку | цмо́каннікам | |
цмо́канніка | цмо́каннікаў | |
цмо́каннікам | цмо́каннікамі | |
цмо́канніку | цмо́канніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)