Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвклмнопрсуфхыэю
абгдёзклмнопрстфхцчшя

ты́п

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ты́п ты́пы
Р. ты́па ты́паў
Д. ты́пу ты́пам
В. ты́па ты́паў
Т. ты́пам ты́памі
М. ты́пе ты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ты́п

‘мадэль; разнавіднасць і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ты́п ты́пы
Р. ты́пу ты́паў
Д. ты́пу ты́пам
В. ты́п ты́пы
Т. ты́пам ты́памі
М. ты́пе ты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тыпаафсе́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тыпаафсе́т
Р. тыпаафсе́ту
Д. тыпаафсе́ту
В. тыпаафсе́т
Т. тыпаафсе́там
М. тыпаафсе́це

Крыніцы: piskunou2012.

тыпаафсе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыпаафсе́тны тыпаафсе́тная тыпаафсе́тнае тыпаафсе́тныя
Р. тыпаафсе́тнага тыпаафсе́тнай
тыпаафсе́тнае		 тыпаафсе́тнага тыпаафсе́тных
Д. тыпаафсе́тнаму тыпаафсе́тнай тыпаафсе́тнаму тыпаафсе́тным
В. тыпаафсе́тны (неадуш.)
тыпаафсе́тнага (адуш.)		 тыпаафсе́тную тыпаафсе́тнае тыпаафсе́тныя (неадуш.)
тыпаафсе́тных (адуш.)
Т. тыпаафсе́тным тыпаафсе́тнай
тыпаафсе́тнаю		 тыпаафсе́тным тыпаафсе́тнымі
М. тыпаафсе́тным тыпаафсе́тнай тыпаафсе́тным тыпаафсе́тных

Крыніцы: piskunou2012.

тыпавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыпавы́ тыпава́я тыпаво́е тыпавы́я
Р. тыпаво́га тыпаво́й
тыпаво́е		 тыпаво́га тыпавы́х
Д. тыпаво́му тыпаво́й тыпаво́му тыпавы́м
В. тыпавы́ (неадуш.)
тыпаво́га (адуш.)		 тыпаву́ю тыпаво́е тыпавы́я (неадуш.)
тыпавы́х (адуш.)
Т. тыпавы́м тыпаво́й
тыпаво́ю		 тыпавы́м тыпавы́мі
М. тыпавы́м тыпаво́й тыпавы́м тыпавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тыпагравю́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тыпагравю́ра тыпагравю́ры
Р. тыпагравю́ры тыпагравю́р
Д. тыпагравю́ры тыпагравю́рам
В. тыпагравю́ру тыпагравю́ры
Т. тыпагравю́рай
тыпагравю́раю		 тыпагравю́рамі
М. тыпагравю́ры тыпагравю́рах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тыпагра́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тыпагра́фія тыпагра́фіі
Р. тыпагра́фіі тыпагра́фій
Д. тыпагра́фіі тыпагра́фіям
В. тыпагра́фію тыпагра́фіі
Т. тыпагра́фіяй
тыпагра́фіяю		 тыпагра́фіямі
М. тыпагра́фіі тыпагра́фіях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

тыпаграфскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыпаграфскі тыпаграфская тыпаграфскае тыпаграфскія
Р. тыпаграфскага тыпаграфскай
тыпаграфскае		 тыпаграфскага тыпаграфскіх
Д. тыпаграфскаму тыпаграфскай тыпаграфскаму тыпаграфскім
В. тыпаграфскі
тыпаграфскага		 тыпаграфскую тыпаграфскае тыпаграфскія
Т. тыпаграфскім тыпаграфскай
тыпаграфскаю		 тыпаграфскім тыпаграфскімі
М. тыпаграфскім тыпаграфскай тыпаграфскім тыпаграфскіх

тыпа́ж

‘акцёр’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тыпа́ж тыпа́жы
Р. тыпа́жа тыпа́жаў
Д. тыпа́жу тыпа́жам
В. тыпа́жа тыпа́жаў
Т. тыпа́жам тыпа́жамі
М. тыпа́жу тыпа́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тыпа́ж

‘сукупнасць тыпаў, прыкмет’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тыпа́ж
Р. тыпа́жу
Д. тыпа́жу
В. тыпа́ж
Т. тыпа́жам
М. тыпа́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.