абграба́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абграба́ю |
абграба́ем |
| 2-я ас. |
абграба́еш |
абграба́еце |
| 3-я ас. |
абграба́е |
абграба́юць |
| Прошлы час |
| м. |
абграба́ў |
абграба́лі |
| ж. |
абграба́ла |
| н. |
абграба́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абграба́й |
абграба́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
абграба́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгру́каць
‘распаўсюдзіць груканне на што-небудзь (вёску, кватэру)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абгру́каю |
абгру́каем |
| 2-я ас. |
абгру́каеш |
абгру́каеце |
| 3-я ас. |
абгру́кае |
абгру́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
абгру́каў |
абгру́калі |
| ж. |
абгру́кала |
| н. |
абгру́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абгру́кай |
абгру́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абгру́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абгрунтава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| абгрунтава́на |
абгрунтава́ней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
абгрунтава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абгрунтава́насць |
| Р. |
абгрунтава́насці |
| Д. |
абгрунтава́насці |
| В. |
абгрунтава́насць |
| Т. |
абгрунтава́насцю |
| М. |
абгрунтава́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунтава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абгрунтава́нне |
абгрунтава́нні |
| Р. |
абгрунтава́ння |
абгрунтава́нняў |
| Д. |
абгрунтава́нню |
абгрунтава́нням |
| В. |
абгрунтава́нне |
абгрунтава́нні |
| Т. |
абгрунтава́ннем |
абгрунтава́ннямі |
| М. |
абгрунтава́нні |
абгрунтава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунтава́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абгрунтава́ны |
абгрунтава́ная |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя |
| Р. |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́най абгрунтава́нае |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́ных |
| Д. |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́най |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́ным |
| В. |
абгрунтава́ны (неадуш.) абгрунтава́нага (адуш.) |
абгрунтава́ную |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя (неадуш.) абгрунтава́ных (адуш.) |
| Т. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най абгрунтава́наю |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́нымі |
| М. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунтава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абгрунтава́ны |
абгрунтава́ная |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя |
| Р. |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́най абгрунтава́нае |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́ных |
| Д. |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́най |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́ным |
| В. |
абгрунтава́ны (неадуш.) абгрунтава́нага (адуш.) |
абгрунтава́ную |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя (неадуш.) абгрунтава́ных (адуш.) |
| Т. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най абгрунтава́наю |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́нымі |
| М. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунтава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абгрунтава́ны |
абгрунтава́ная |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя |
| Р. |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́най абгрунтава́нае |
абгрунтава́нага |
абгрунтава́ных |
| Д. |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́най |
абгрунтава́наму |
абгрунтава́ным |
| В. |
абгрунтава́ны (неадуш.) абгрунтава́нага (адуш.) |
абгрунтава́ную |
абгрунтава́нае |
абгрунтава́ныя (неадуш.) абгрунтава́ных (адуш.) |
| Т. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най абгрунтава́наю |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́нымі |
| М. |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́най |
абгрунтава́ным |
абгрунтава́ных |
Кароткая форма: абгрунтава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунтава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абгрунту́ю |
абгрунту́ем |
| 2-я ас. |
абгрунту́еш |
абгрунту́еце |
| 3-я ас. |
абгрунту́е |
абгрунту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
абгрунтава́ў |
абгрунтава́лі |
| ж. |
абгрунтава́ла |
| н. |
абгрунтава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абгрунту́й |
абгрунту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абгрунтава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абгрунто́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абгрунто́ўванне |
| Р. |
абгрунто́ўвання |
| Д. |
абгрунто́ўванню |
| В. |
абгрунто́ўванне |
| Т. |
абгрунто́ўваннем |
| М. |
абгрунто́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.