Verbum

анлайнавы слоўнік

сумо́тна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
сумо́тна	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сумо́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́тны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сумо́тны	сумо́тная	сумо́тнае	сумо́тныя
Р.	сумо́тнага	сумо́тнай сумо́тнае	сумо́тнага	сумо́тных
Д.	сумо́тнаму	сумо́тнай	сумо́тнаму	сумо́тным
В.	сумо́тны (неадуш.) сумо́тнага (адуш.)	сумо́тную	сумо́тнае	сумо́тныя (неадуш.) сумо́тных (адуш.)
Т.	сумо́тным	сумо́тнай сумо́тнаю	сумо́тным	сумо́тнымі
М.	сумо́тным	сумо́тнай	сумо́тным	сумо́тных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сумо́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́ўны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сумо́ўны	сумо́ўная	сумо́ўнае	сумо́ўныя
Р.	сумо́ўнага	сумо́ўнай сумо́ўнае	сумо́ўнага	сумо́ўных
Д.	сумо́ўнаму	сумо́ўнай	сумо́ўнаму	сумо́ўным
В.	сумо́ўны (неадуш.) сумо́ўнага (адуш.)	сумо́ўную	сумо́ўнае	сумо́ўныя (неадуш.) сумо́ўных (адуш.)
Т.	сумо́ўным	сумо́ўнай сумо́ўнаю	сумо́ўным	сумо́ўнымі
М.	сумо́ўным	сумо́ўнай	сумо́ўным	сумо́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́ціцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

сумо́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

су́мскі

прыметнік, адносны

Крыніцы: piskunou2012.