еўрачыно́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрачыно́ўнік |
еўрачыно́ўнікі |
Р. |
еўрачыно́ўніка |
еўрачыно́ўнікаў |
Д. |
еўрачыно́ўніку |
еўрачыно́ўнікам |
В. |
еўрачыно́ўніка |
еўрачыно́ўнікаў |
Т. |
еўрачыно́ўнікам |
еўрачыно́ўнікамі |
М. |
еўрачыно́ўніку |
еўрачыно́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
еўрачэ́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрачэ́к |
еўрачэ́кі |
Р. |
еўрачэ́ка |
еўрачэ́каў |
Д. |
еўрачэ́ку |
еўрачэ́кам |
В. |
еўрачэ́к |
еўрачэ́кі |
Т. |
еўрачэ́кам |
еўрачэ́камі |
М. |
еўрачэ́ку |
еўрачэ́ках |
Крыніцы:
piskunou2012.
еўраэлектара́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
еўраэлектара́т |
Р. |
еўраэлектара́ту |
Д. |
еўраэлектара́ту |
В. |
еўраэлектара́т |
Т. |
еўраэлектара́там |
М. |
еўраэлектара́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
Еўро́па
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Еўро́па |
Р. |
Еўро́пы |
Д. |
Еўро́пе |
В. |
Еўро́пу |
Т. |
Еўро́пай Еўро́паю |
М. |
Еўро́пе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
еўропацэнтры́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
еўропацэнтры́зм |
Р. |
еўропацэнтры́зму |
Д. |
еўропацэнтры́зму |
В. |
еўропацэнтры́зм |
Т. |
еўропацэнтры́змам |
М. |
еўропацэнтры́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
еўропацэнтры́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўропацэнтры́ст |
еўропацэнтры́сты |
Р. |
еўропацэнтры́ста |
еўропацэнтры́стаў |
Д. |
еўропацэнтры́сту |
еўропацэнтры́стам |
В. |
еўропацэнтры́ста |
еўропацэнтры́стаў |
Т. |
еўропацэнтры́стам |
еўропацэнтры́стамі |
М. |
еўропацэнтры́сце |
еўропацэнтры́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.