вы́таўхаць
‘выштурхаць, выпхнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́таўхаю |
вы́таўхаем |
2-я ас. |
вы́таўхаеш |
вы́таўхаеце |
3-я ас. |
вы́таўхае |
вы́таўхаюць |
Прошлы час |
м. |
вы́таўхаў |
вы́таўхалі |
ж. |
вы́таўхала |
н. |
вы́таўхала |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́таўхай |
вы́таўхайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́таўхаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́таўхнуць
‘выштурхаць, выпхнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́таўхну |
вы́таўхнем |
2-я ас. |
вы́таўхнеш |
вы́таўхнеце |
3-я ас. |
вы́таўхне |
вы́таўхнуць |
Прошлы час |
м. |
вы́таўхнуў |
вы́таўхнулі |
ж. |
вы́таўхнула |
н. |
вы́таўхнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́таўхні |
вы́таўхніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́таўхнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́таўчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́таўчаны |
вы́таўчаная |
вы́таўчанае |
вы́таўчаныя |
Р. |
вы́таўчанага |
вы́таўчанай вы́таўчанае |
вы́таўчанага |
вы́таўчаных |
Д. |
вы́таўчанаму |
вы́таўчанай |
вы́таўчанаму |
вы́таўчаным |
В. |
вы́таўчаны (неадуш.) вы́таўчанага (адуш.) |
вы́таўчаную |
вы́таўчанае |
вы́таўчаныя (неадуш.) вы́таўчаных (адуш.) |
Т. |
вы́таўчаным |
вы́таўчанай вы́таўчанаю |
вы́таўчаным |
вы́таўчанымі |
М. |
вы́таўчаным |
вы́таўчанай |
вы́таўчаным |
вы́таўчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́таўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́таўчаны |
вы́таўчаная |
вы́таўчанае |
вы́таўчаныя |
Р. |
вы́таўчанага |
вы́таўчанай вы́таўчанае |
вы́таўчанага |
вы́таўчаных |
Д. |
вы́таўчанаму |
вы́таўчанай |
вы́таўчанаму |
вы́таўчаным |
В. |
вы́таўчаны (неадуш.) вы́таўчанага (адуш.) |
вы́таўчаную |
вы́таўчанае |
вы́таўчаныя (неадуш.) вы́таўчаных (адуш.) |
Т. |
вы́таўчаным |
вы́таўчанай вы́таўчанаю |
вы́таўчаным |
вы́таўчанымі |
М. |
вы́таўчаным |
вы́таўчанай |
вы́таўчаным |
вы́таўчаных |
Кароткая форма: вы́таўчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́таўчы
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́таўку |
вы́таўчам |
2-я ас. |
вы́таўчаш |
вы́таўчаце |
3-я ас. |
вы́таўча |
вы́таўкуць |
Прошлы час |
м. |
вы́таўк |
вы́таўклі |
ж. |
вы́таўкла |
н. |
вы́таўкла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́таўчы |
вы́таўчыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́таўкшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́тачанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
вы́тачанасць |
Р. |
вы́тачанасці |
Д. |
вы́тачанасці |
В. |
вы́тачанасць |
Т. |
вы́тачанасцю |
М. |
вы́тачанасці |
Крыніцы:
tsbm1984.
вы́тачаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́тачаны |
вы́тачаная |
вы́тачанае |
вы́тачаныя |
Р. |
вы́тачанага |
вы́тачанай вы́тачанае |
вы́тачанага |
вы́тачаных |
Д. |
вы́тачанаму |
вы́тачанай |
вы́тачанаму |
вы́тачаным |
В. |
вы́тачаны (неадуш.) вы́тачанага (адуш.) |
вы́тачаную |
вы́тачанае |
вы́тачаныя (неадуш.) вы́тачаных (адуш.) |
Т. |
вы́тачаным |
вы́тачанай вы́тачанаю |
вы́тачаным |
вы́тачанымі |
М. |
вы́тачаным |
вы́тачанай |
вы́тачаным |
вы́тачаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́тачаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́тачаны |
вы́тачаная |
вы́тачанае |
вы́тачаныя |
Р. |
вы́тачанага |
вы́тачанай вы́тачанае |
вы́тачанага |
вы́тачаных |
Д. |
вы́тачанаму |
вы́тачанай |
вы́тачанаму |
вы́тачаным |
В. |
вы́тачаны (неадуш.) вы́тачанага (адуш.) |
вы́тачаную |
вы́тачанае |
вы́тачаныя (неадуш.) вы́тачаных (адуш.) |
Т. |
вы́тачаным |
вы́тачанай вы́тачанаю |
вы́тачаным |
вы́тачанымі |
М. |
вы́тачаным |
вы́тачанай |
вы́тачаным |
вы́тачаных |
Кароткая форма: вы́тачана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́тачка
‘да выточваць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
вы́тачка |
Р. |
вы́тачкі |
Д. |
вы́тачцы |
В. |
вы́тачку |
Т. |
вы́тачкай вы́тачкаю |
М. |
вы́тачцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
вы́тачка
‘шво’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вы́тачка |
вы́тачкі |
Р. |
вы́тачкі |
вы́тачак |
Д. |
вы́тачцы |
вы́тачкам |
В. |
вы́тачку |
вы́тачкі |
Т. |
вы́тачкай вы́тачкаю |
вы́тачкамі |
М. |
вы́тачцы |
вы́тачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.