вы́тачка
‘да выточваць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вы́тачка | |
| вы́тачкі | |
| вы́тачцы | |
| вы́тачку | |
| вы́тачкай вы́тачкаю |
|
| вы́тачцы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)