асако́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асако́вы |
асако́вая |
асако́вае |
асако́выя |
Р. |
асако́вага |
асако́вай асако́вае |
асако́вага |
асако́вых |
Д. |
асако́ваму |
асако́вай |
асако́ваму |
асако́вым |
В. |
асако́вы (неадуш.) асако́вага (адуш.) |
асако́вую |
асако́вае |
асако́выя (неадуш.) асако́вых (адуш.) |
Т. |
асако́вым |
асако́вай асако́ваю |
асако́вым |
асако́вымі |
М. |
асако́вым |
асако́вай |
асако́вым |
асако́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асако́выя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
асако́выя |
Р. |
асако́вых |
Д. |
асако́вым |
В. |
асако́выя |
Т. |
асако́вымі |
М. |
асако́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
асако́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
асако́ўнік |
Р. |
асако́ўніку |
Д. |
асако́ўніку |
В. |
асако́ўнік |
Т. |
асако́ўнікам |
М. |
асако́ўніку |
Крыніцы:
piskunou2012.
асалаве́ла
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
асалаве́ла |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
асалаве́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
асалаве́ласць |
Р. |
асалаве́ласці |
Д. |
асалаве́ласці |
В. |
асалаве́ласць |
Т. |
асалаве́ласцю |
М. |
асалаве́ласці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асалаве́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асалаве́лы |
асалаве́лая |
асалаве́лае |
асалаве́лыя |
Р. |
асалаве́лага |
асалаве́лай асалаве́лае |
асалаве́лага |
асалаве́лых |
Д. |
асалаве́ламу |
асалаве́лай |
асалаве́ламу |
асалаве́лым |
В. |
асалаве́лы (неадуш.) асалаве́лага (адуш.) |
асалаве́лую |
асалаве́лае |
асалаве́лыя (неадуш.) асалаве́лых (адуш.) |
Т. |
асалаве́лым |
асалаве́лай асалаве́лаю |
асалаве́лым |
асалаве́лымі |
М. |
асалаве́лым |
асалаве́лай |
асалаве́лым |
асалаве́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асалаве́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асалаве́лы |
асалаве́лая |
асалаве́лае |
асалаве́лыя |
Р. |
асалаве́лага |
асалаве́лай асалаве́лае |
асалаве́лага |
асалаве́лых |
Д. |
асалаве́ламу |
асалаве́лай |
асалаве́ламу |
асалаве́лым |
В. |
асалаве́лы (неадуш.) асалаве́лага (адуш.) |
асалаве́лую |
асалаве́лае |
асалаве́лыя (неадуш.) асалаве́лых (адуш.) |
Т. |
асалаве́лым |
асалаве́лай асалаве́лаю |
асалаве́лым |
асалаве́лымі |
М. |
асалаве́лым |
асалаве́лай |
асалаве́лым |
асалаве́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асалаве́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
асалаве́нне |
асалаве́нні |
Р. |
асалаве́ння |
асалаве́нняў |
Д. |
асалаве́нню |
асалаве́нням |
В. |
асалаве́нне |
асалаве́нні |
Т. |
асалаве́ннем |
асалаве́ннямі |
М. |
асалаве́нні |
асалаве́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.