апрасо́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апрасо́ваны |
апрасо́ваная |
апрасо́ванае |
апрасо́ваныя |
Р. |
апрасо́ванага |
апрасо́ванай апрасо́ванае |
апрасо́ванага |
апрасо́ваных |
Д. |
апрасо́ванаму |
апрасо́ванай |
апрасо́ванаму |
апрасо́ваным |
В. |
апрасо́ваны апрасо́ванага |
апрасо́ваную |
апрасо́ванае |
апрасо́ваныя апрасо́ваных |
Т. |
апрасо́ваным |
апрасо́ванай апрасо́ванаю |
апрасо́ваным |
апрасо́ванымі |
М. |
апрасо́ваным |
апрасо́ванай |
апрасо́ваным |
апрасо́ваных |
Кароткая форма: апрасо́вана.
Іншыя варыянты:
апрасава́ны.
Крыніцы:
krapivabr2012.
апрасо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрасо́ўванне |
апрасо́ўванні |
Р. |
апрасо́ўвання |
апрасо́ўванняў |
Д. |
апрасо́ўванню |
апрасо́ўванням |
В. |
апрасо́ўванне |
апрасо́ўванні |
Т. |
апрасо́ўваннем |
апрасо́ўваннямі |
М. |
апрасо́ўванні |
апрасо́ўваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
апрасо́ўвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
апрасо́ўваецца |
апрасо́ўваюцца |
Прошлы час |
м. |
апрасо́ўваўся |
апрасо́ўваліся |
ж. |
апрасо́ўвалася |
н. |
апрасо́ўвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрасо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрасо́ўваю |
апрасо́ўваем |
2-я ас. |
апрасо́ўваеш |
апрасо́ўваеце |
3-я ас. |
апрасо́ўвае |
апрасо́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
апрасо́ўваў |
апрасо́ўвалі |
ж. |
апрасо́ўвала |
н. |
апрасо́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апрасо́ўвай |
апрасо́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апрасо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрасо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрасо́ўка |
апрасо́ўкі |
Р. |
апрасо́ўкі |
апрасо́вак |
Д. |
апрасо́ўцы |
апрасо́ўкам |
В. |
апрасо́ўку |
апрасо́ўкі |
Т. |
апрасо́ўкай апрасо́ўкаю |
апрасо́ўкамі |
М. |
апрасо́ўцы |
апрасо́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апраставало́сіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апраставало́шуся |
апраставало́сімся |
2-я ас. |
апраставало́сішся |
апраставало́сіцеся |
3-я ас. |
апраставало́сіцца |
апраставало́сяцца |
Прошлы час |
м. |
апраставало́сіўся |
апраставало́сіліся |
ж. |
апраставало́сілася |
н. |
апраставало́сілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апраставало́сіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012,
tsbm1984.
апраста́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апраста́нне |
Р. |
апраста́ння |
Д. |
апраста́нню |
В. |
апраста́нне |
Т. |
апраста́ннем |
М. |
апраста́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраста́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апраста́ны |
апраста́ная |
апраста́нае |
апраста́ныя |
Р. |
апраста́нага |
апраста́най апраста́нае |
апраста́нага |
апраста́ных |
Д. |
апраста́наму |
апраста́най |
апраста́наму |
апраста́ным |
В. |
апраста́ны (неадуш.) апраста́нага (адуш.) |
апраста́ную |
апраста́нае |
апраста́ныя (неадуш.) апраста́ных (адуш.) |
Т. |
апраста́ным |
апраста́най апраста́наю |
апраста́ным |
апраста́нымі |
М. |
апраста́ным |
апраста́най |
апраста́ным |
апраста́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апраста́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апраста́ны |
апраста́ная |
апраста́нае |
апраста́ныя |
Р. |
апраста́нага |
апраста́най апраста́нае |
апраста́нага |
апраста́ных |
Д. |
апраста́наму |
апраста́най |
апраста́наму |
апраста́ным |
В. |
апраста́ны (неадуш.) апраста́нага (адуш.) |
апраста́ную |
апраста́нае |
апраста́ныя (неадуш.) апраста́ных (адуш.) |
Т. |
апраста́ным |
апраста́най апраста́наю |
апраста́ным |
апраста́нымі |
М. |
апраста́ным |
апраста́най |
апраста́ным |
апраста́ных |
Кароткая форма: апраста́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.