Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

каро́ценька

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
каро́ценька - -

Крыніцы: piskunou2012.

каро́ценькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́ценькі каро́ценькая каро́ценькае каро́ценькія
Р. каро́ценькага каро́ценькай
каро́ценькае
каро́ценькага каро́ценькіх
Д. каро́ценькаму каро́ценькай каро́ценькаму каро́ценькім
В. каро́ценькі (неадуш.)
каро́ценькага (адуш.)
каро́ценькую каро́ценькае каро́ценькія (неадуш.)
каро́ценькіх (адуш.)
Т. каро́ценькім каро́ценькай
каро́ценькаю
каро́ценькім каро́ценькімі
М. каро́ценькім каро́ценькай каро́ценькім каро́ценькіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Каро́цічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каро́цічы
Р. Каро́ціч
Каро́цічаў
Д. Каро́цічам
В. Каро́цічы
Т. Каро́цічамі
М. Каро́цічах

каро́цькаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́цькаўскі каро́цькаўская каро́цькаўскае каро́цькаўскія
Р. каро́цькаўскага каро́цькаўскай
каро́цькаўскае
каро́цькаўскага каро́цькаўскіх
Д. каро́цькаўскаму каро́цькаўскай каро́цькаўскаму каро́цькаўскім
В. каро́цькаўскі (неадуш.)
каро́цькаўскага (адуш.)
каро́цькаўскую каро́цькаўскае каро́цькаўскія (неадуш.)
каро́цькаўскіх (адуш.)
Т. каро́цькаўскім каро́цькаўскай
каро́цькаўскаю
каро́цькаўскім каро́цькаўскімі
М. каро́цькаўскім каро́цькаўскай каро́цькаўскім каро́цькаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Каро́цькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каро́цькі
Р. Каро́цек
Каро́цькаў
Д. Каро́цькам
В. Каро́цькі
Т. Каро́цькамі
М. Каро́цьках

ка́рп

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́рп ка́рпы
Р. ка́рпа ка́рпаў
Д. ка́рпу ка́рпам
В. ка́рпа ка́рпаў
Т. ка́рпам ка́рпамі
М. ка́рпе ка́рпах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ка́рпавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ка́рпавічы
Р. Ка́рпавіч
Ка́рпавічаў
Д. Ка́рпавічам
В. Ка́рпавічы
Т. Ка́рпавічамі
М. Ка́рпавічах

Карпаві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Карпаві́чы
Р. Карпаві́ч
Карпаві́чаў
Д. Карпаві́чам
В. Карпаві́чы
Т. Карпаві́чамі
М. Карпаві́чах

ка́рпавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́рпавы ка́рпавая ка́рпавае ка́рпавыя
Р. ка́рпавага ка́рпавай
ка́рпавае
ка́рпавага ка́рпавых
Д. ка́рпаваму ка́рпавай ка́рпаваму ка́рпавым
В. ка́рпавы (неадуш.)
ка́рпавага (адуш.)
ка́рпавую ка́рпавае ка́рпавыя (неадуш.)
ка́рпавых (адуш.)
Т. ка́рпавым ка́рпавай
ка́рпаваю
ка́рпавым ка́рпавымі
М. ка́рпавым ка́рпавай ка́рпавым ка́рпавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ка́рпавыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. ка́рпавыя
Р. ка́рпавых
Д. ка́рпавым
В. ка́рпавых
Т. ка́рпавымі
М. ка́рпавых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.