Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апо́ўзневы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́ўзневы апо́ўзневая апо́ўзневае апо́ўзневыя
Р. апо́ўзневага апо́ўзневай
апо́ўзневае		 апо́ўзневага апо́ўзневых
Д. апо́ўзневаму апо́ўзневай апо́ўзневаму апо́ўзневым
В. апо́ўзневы (неадуш.)
апо́ўзневага (адуш.)		 апо́ўзневую апо́ўзневае апо́ўзневыя (неадуш.)
апо́ўзневых (адуш.)
Т. апо́ўзневым апо́ўзневай
апо́ўзневаю		 апо́ўзневым апо́ўзневымі
М. апо́ўзневым апо́ўзневай апо́ўзневым апо́ўзневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́ўнач

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́ўнач - -

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўначы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́ўначы - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́фіз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́фіз апо́фізы
Р. апо́фіза апо́фізаў
Д. апо́фізу апо́фізам
В. апо́фіз апо́фізы
Т. апо́фізам апо́фізамі
М. апо́фізе апо́фізах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

апо́шлена

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
апо́шлена - -

апо́шлены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́шлены апо́шленая апо́шленае апо́шленыя
Р. апо́шленага апо́шленай
апо́шленае		 апо́шленага апо́шленых
Д. апо́шленаму апо́шленай апо́шленаму апо́шленым
В. апо́шлены (неадуш.)
апо́шленага (адуш.)		 апо́шленую апо́шленае апо́шленыя (неадуш.)
апо́шленых (адуш.)
Т. апо́шленым апо́шленай
апо́шленаю		 апо́шленым апо́шленымі
М. апо́шленым апо́шленай апо́шленым апо́шленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́шлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́шлены апо́шленая апо́шленае апо́шленыя
Р. апо́шленага апо́шленай
апо́шленае		 апо́шленага апо́шленых
Д. апо́шленаму апо́шленай апо́шленаму апо́шленым
В. апо́шлены (неадуш.)
апо́шленага (адуш.)		 апо́шленую апо́шленае апо́шленыя (неадуш.)
апо́шленых (адуш.)
Т. апо́шленым апо́шленай
апо́шленаю		 апо́шленым апо́шленымі
М. апо́шленым апо́шленай апо́шленым апо́шленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́шлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́шлены апо́шленая апо́шленае апо́шленыя
Р. апо́шленага апо́шленай
апо́шленае		 апо́шленага апо́шленых
Д. апо́шленаму апо́шленай апо́шленаму апо́шленым
В. апо́шлены (неадуш.)
апо́шленага (адуш.)		 апо́шленую апо́шленае апо́шленыя (неадуш.)
апо́шленых (адуш.)
Т. апо́шленым апо́шленай
апо́шленаю		 апо́шленым апо́шленымі
М. апо́шленым апо́шленай апо́шленым апо́шленых

Кароткая форма: апо́шлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́шліцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апо́шлюся апо́шлімся
2-я ас. апо́шлішся апо́шліцеся
3-я ас. апо́шліцца апо́шляцца
Прошлы час
м. апо́шліўся апо́шліліся
ж. апо́шлілася
н. апо́шлілася
Дзеепрыслоўе
прош. час апо́шліўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́шліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апо́шлю апо́шлім
2-я ас. апо́шліш апо́шліце
3-я ас. апо́шліць апо́шляць
Прошлы час
м. апо́шліў апо́шлілі
ж. апо́шліла
н. апо́шліла
Дзеепрыслоўе
прош. час апо́шліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.