уні́клівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уні́клівы |
уні́клівая |
уні́клівае |
уні́клівыя |
| Р. |
уні́клівага |
уні́клівай уні́клівае |
уні́клівага |
уні́клівых |
| Д. |
уні́кліваму |
уні́клівай |
уні́кліваму |
уні́клівым |
| В. |
уні́клівы (неадуш.) уні́клівага (адуш.) |
уні́клівую |
уні́клівае |
уні́клівыя (неадуш.) уні́клівых (адуш.) |
| Т. |
уні́клівым |
уні́клівай уні́кліваю |
уні́клівым |
уні́клівымі |
| М. |
уні́клівым |
уні́клівай |
уні́клівым |
уні́клівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
унікне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
унікне́нне |
| Р. |
унікне́ння |
| Д. |
унікне́нню |
| В. |
унікне́нне |
| Т. |
унікне́ннем |
| М. |
унікне́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уні́кнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уні́кну |
уні́кнем |
| 2-я ас. |
уні́кнеш |
уні́кнеце |
| 3-я ас. |
уні́кне |
уні́кнуць |
| Прошлы час |
| м. |
уні́к |
уні́клі |
| ж. |
уні́кла |
| н. |
уні́кла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уні́кні |
уні́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уні́кшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
у́нікум
‘выключная ў якіх-н. адносінах асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
у́нікум |
у́нікумы |
| Р. |
у́нікума |
у́нікумаў |
| Д. |
у́нікуму |
у́нікумам |
| В. |
у́нікума |
у́нікумаў |
| Т. |
у́нікумам |
у́нікумамі |
| М. |
у́нікуме |
у́нікумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
у́нікум
‘вельмі рэдкі прадмет’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
у́нікум |
у́нікумы |
| Р. |
у́нікума |
у́нікумаў |
| Д. |
у́нікуму |
у́нікумам |
| В. |
у́нікум |
у́нікумы |
| Т. |
у́нікумам |
у́нікумамі |
| М. |
у́нікуме |
у́нікумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уні́мак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уні́мак |
| Р. |
уні́мку |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уніма́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уніма́юся |
уніма́емся |
| 2-я ас. |
уніма́ешся |
уніма́ецеся |
| 3-я ас. |
уніма́ецца |
уніма́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
уніма́ўся |
уніма́ліся |
| ж. |
уніма́лася |
| н. |
уніма́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уніма́йся |
уніма́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
уніма́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.