Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гдеёжзклмнрстфхцчшэя-

Мі́рнае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Мі́рнае
Р. Мі́рнага
Д. Мі́рнаму
В. Мі́рнае
Т. Мі́рным
М. Мі́рным

мі́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. мі́рнасць
Р. мі́рнасці
Д. мі́рнасці
В. мі́рнасць
Т. мі́рнасцю
М. мі́рнасці

Крыніцы: piskunou2012.

Мі́рная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Мі́рная
Р. Мі́рнай
Д. Мі́рнай
В. Мі́рную
Т. Мі́рнай
Мі́рнаю
М. Мі́рнай

мі́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мі́рны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Мі́рны
Р. Мі́рнага
Д. Мі́рнаму
В. Мі́рны
Т. Мі́рным
М. Мі́рным

міро́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. міро́н міро́ны
Р. міро́на міро́наў
Д. міро́ну міро́нам
В. міро́на міро́наў
Т. міро́нам міро́намі
М. міро́не міро́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Міро́нава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Міро́нава
Р. Міро́нава
Д. Міро́наву
В. Міро́нава
Т. Міро́навам
М. Міро́наве

Міро́ненкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Міро́ненкі
Р. Міро́ненак
Міро́ненкаў
Д. Міро́ненкам
В. Міро́ненкі
Т. Міро́ненкамі
М. Міро́ненках

Міро́нім

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Міро́нім
Р. Міро́німа
Д. Міро́німу
В. Міро́нім
Т. Міро́німам
М. Міро́німе