Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каардына́тар

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каардына́тар	каардына́тары
Р.	каардына́тара	каардына́тараў
Д.	каардына́тару	каардына́тарам
В.	каардына́тара	каардына́тараў
Т.	каардына́тарам	каардына́тарамі
М.	каардына́тару	каардына́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каардына́тар

‘прыбор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каардына́тар	каардына́тары
Р.	каардына́тара	каардына́тараў
Д.	каардына́тару	каардына́тарам
В.	каардына́тар	каардына́тары
Т.	каардына́тарам	каардына́тарамі
М.	каардына́тары	каардына́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каардына́тарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каардына́тарка	каардына́таркі
Р.	каардына́таркі	каардына́тарак
Д.	каардына́тарцы	каардына́таркам
В.	каардына́тарку	каардына́тарак
Т.	каардына́таркай каардына́таркаю	каардына́таркамі
М.	каардына́тарцы	каардына́тарках

Крыніцы: piskunou2012.

каардына́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	каардына́тны	каардына́тная	каардына́тнае	каардына́тныя
Р.	каардына́тнага	каардына́тнай каардына́тнае	каардына́тнага	каардына́тных
Д.	каардына́тнаму	каардына́тнай	каардына́тнаму	каардына́тным
В.	каардына́тны (неадуш.) каардына́тнага (адуш.)	каардына́тную	каардына́тнае	каардына́тныя (неадуш.) каардына́тных (адуш.)
Т.	каардына́тным	каардына́тнай каардына́тнаю	каардына́тным	каардына́тнымі
М.	каардына́тным	каардына́тнай	каардына́тным	каардына́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каардынато́граф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каардынато́граф	каардынато́графы
Р.	каардынато́графа	каардынато́графаў
Д.	каардынато́графу	каардынато́графам
В.	каардынато́граф	каардынато́графы
Т.	каардынато́графам	каардынато́графамі
М.	каардынато́графе	каардынато́графах

Крыніцы: piskunou2012.

каардынацы́йна-паліты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	каардынацы́йна-паліты́чны	каардынацы́йна-паліты́чная	каардынацы́йна-паліты́чнае	каардынацы́йна-паліты́чныя
Р.	каардынацы́йна-паліты́чнага	каардынацы́йна-паліты́чнай каардынацы́йна-паліты́чнае	каардынацы́йна-паліты́чнага	каардынацы́йна-паліты́чных
Д.	каардынацы́йна-паліты́чнаму	каардынацы́йна-паліты́чнай	каардынацы́йна-паліты́чнаму	каардынацы́йна-паліты́чным
В.	каардынацы́йна-паліты́чны (неадуш.) каардынацы́йна-паліты́чнага (адуш.)	каардынацы́йна-паліты́чную	каардынацы́йна-паліты́чнае	каардынацы́йна-паліты́чныя (неадуш.) каардынацы́йна-паліты́чных (адуш.)
Т.	каардынацы́йна-паліты́чным	каардынацы́йна-паліты́чнай каардынацы́йна-паліты́чнаю	каардынацы́йна-паліты́чным	каардынацы́йна-паліты́чнымі
М.	каардынацы́йна-паліты́чным	каардынацы́йна-паліты́чнай	каардынацы́йна-паліты́чным	каардынацы́йна-паліты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

каардынацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	каардынацы́йны	каардынацы́йная	каардынацы́йнае	каардынацы́йныя
Р.	каардынацы́йнага	каардынацы́йнай каардынацы́йнае	каардынацы́йнага	каардынацы́йных
Д.	каардынацы́йнаму	каардынацы́йнай	каардынацы́йнаму	каардынацы́йным
В.	каардынацы́йны (неадуш.) каардынацы́йнага (адуш.)	каардынацы́йную	каардынацы́йнае	каардынацы́йныя (неадуш.) каардынацы́йных (адуш.)
Т.	каардынацы́йным	каардынацы́йнай каардынацы́йнаю	каардынацы́йным	каардынацы́йнымі
М.	каардынацы́йным	каардынацы́йнай	каардынацы́йным	каардынацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каардына́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каардына́цыя	каардына́цыі
Р.	каардына́цыі	каардына́цый
Д.	каардына́цыі	каардына́цыям
В.	каардына́цыю	каардына́цыі
Т.	каардына́цыяй каардына́цыяю	каардына́цыямі
М.	каардына́цыі	каардына́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каацэрва́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	каацэрва́т	каацэрва́ты
Р.	каацэрва́ту	каацэрва́таў
Д.	каацэрва́ту	каацэрва́там
В.	каацэрва́т	каацэрва́ты
Т.	каацэрва́там	каацэрва́тамі
М.	каацэрва́це	каацэрва́тах

Крыніцы: piskunou2012.

каацэрва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	каацэрва́цыя
Р.	каацэрва́цыі
Д.	каацэрва́цыі
В.	каацэрва́цыю
Т.	каацэрва́цыяй каацэрва́цыяю
М.	каацэрва́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)