Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аоуыэ

Дружы́лавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дружы́лавічы
Р. Дружы́лавіч
Дружы́лавічаў
Д. Дружы́лавічам
В. Дружы́лавічы
Т. Дружы́лавічамі
М. Дружы́лавічах

дружы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́на дружы́ны
Р. дружы́ны дружы́н
Д. дружы́не дружы́нам
В. дружы́ну дружы́ны
Т. дружы́най
дружы́наю		 дружы́намі
М. дружы́не дружы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружы́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́ннік дружы́ннікі
Р. дружы́нніка дружы́ннікаў
Д. дружы́нніку дружы́ннікам
В. дружы́нніка дружы́ннікаў
Т. дружы́ннікам дружы́ннікамі
М. дружы́нніку дружы́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружы́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́нніца дружы́нніцы
Р. дружы́нніцы дружы́нніц
Д. дружы́нніцы дружы́нніцам
В. дружы́нніцу дружы́нніц
Т. дружы́нніцай
дружы́нніцаю		 дружы́нніцамі
М. дружы́нніцы дружы́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружы́нны дружы́нная дружы́ннае дружы́нныя
Р. дружы́ннага дружы́ннай
дружы́ннае		 дружы́ннага дружы́нных
Д. дружы́ннаму дружы́ннай дружы́ннаму дружы́нным
В. дружы́нны (неадуш.)
дружы́ннага (адуш.)		 дружы́нную дружы́ннае дружы́нныя (неадуш.)
дружы́нных (адуш.)
Т. дружы́нным дружы́ннай
дружы́ннаю		 дружы́нным дружы́ннымі
М. дружы́нным дружы́ннай дружы́нным дружы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружы́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дружу́ дру́жым
2-я ас. дру́жыш дру́жыце
3-я ас. дру́жыць дру́жаць
Прошлы час
м. дружы́ў дружы́лі
ж. дружы́ла
н. дружы́ла
Загадны лад
2-я ас. дружы́ дружы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час дру́жачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дру́жычы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дру́жычы
Р. Дру́жыч
Дру́жычаў
Д. Дру́жычам
В. Дру́жычы
Т. Дру́жычамі
М. Дру́жычах

дру́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дру́з
Р. дру́зу
Д. дру́зу
В. дру́з
Т. дру́зам
М. дру́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дру́за

‘група крышталяў, якія зрасліся ў аснове’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дру́за
Р. дру́зы
Д. дру́зе
В. дру́зу
Т. дру́зай
дру́заю
М. дру́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

друза́

‘маса з бітага камення, цэглы, шкла’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. друза́
Р. друзы́
Д. друзе́
В. друзу́
Т. друзо́й
друзо́ю
М. друзе́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.