дружы́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́нніца дружы́нніцы
Р. дружы́нніцы дружы́нніц
Д. дружы́нніцы дружы́нніцам
В. дружы́нніцу дружы́нніц
Т. дружы́нніцай
дружы́нніцаю		 дружы́нніцамі
М. дружы́нніцы дружы́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)