дружы́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́ннік дружы́ннікі
Р. дружы́нніка дружы́ннікаў
Д. дружы́нніку дружы́ннікам
В. дружы́нніка дружы́ннікаў
Т. дружы́ннікам дружы́ннікамі
М. дружы́нніку дружы́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)