відны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
відны́ |
відна́я |
відно́е |
відны́я |
Р. |
відно́га |
відно́й відно́е |
відно́га |
відны́х |
Д. |
відно́му |
відно́й |
відно́му |
відны́м |
В. |
відны́ (неадуш.) відно́га (адуш.) |
відну́ю |
відно́е |
відны́я (неадуш.) відны́х (адуш.) |
Т. |
відны́м |
відно́й відно́ю |
відны́м |
відны́мі |
М. |
відны́м |
відно́й |
відны́м |
відны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
відню́сенька
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
відню́сенька |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
відню́тка
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
відню́тка |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
відо́вішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
відо́вішча |
відо́вішчы |
Р. |
відо́вішча |
відо́вішчаў відо́вішч |
Д. |
відо́вішчу |
відо́вішчам |
В. |
відо́вішча |
відо́вішчы |
Т. |
відо́вішчам |
відо́вішчамі |
М. |
відо́вішчы |
відо́вішчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
відо́вішчна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
відо́вішчна |
- |
- |
відо́вішчнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
відо́вішчнасць |
Р. |
відо́вішчнасці |
Д. |
відо́вішчнасці |
В. |
відо́вішчнасць |
Т. |
відо́вішчнасцю |
М. |
відо́вішчнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.