Хаты́нічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Хаты́нічы |
Р. |
Хаты́ніч Хаты́нічаў |
Д. |
Хаты́нічам |
В. |
Хаты́нічы |
Т. |
Хаты́нічамі |
М. |
Хаты́нічах |
хаты́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
хаты́нскі |
хаты́нская |
хаты́нскае |
хаты́нскія |
Р. |
хаты́нскага |
хаты́нскай хаты́нскае |
хаты́нскага |
хаты́нскіх |
Д. |
хаты́нскаму |
хаты́нскай |
хаты́нскаму |
хаты́нскім |
В. |
хаты́нскі (неадуш.) хаты́нскага (адуш.) |
хаты́нскую |
хаты́нскае |
хаты́нскія (неадуш.) хаты́нскіх (адуш.) |
Т. |
хаты́нскім |
хаты́нскай хаты́нскаю |
хаты́нскім |
хаты́нскімі |
М. |
хаты́нскім |
хаты́нскай |
хаты́нскім |
хаты́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Хаты́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
Хаты́нь |
Р. |
Хаты́ні |
Д. |
Хаты́ні |
В. |
Хаты́нь |
Т. |
Хаты́нню |
М. |
Хаты́ні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ха́уз
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ха́уз |
ха́узы |
Р. |
ха́уза |
ха́узаў |
Д. |
ха́узу |
ха́узам |
В. |
ха́уз |
ха́узы |
Т. |
ха́узам |
ха́узамі |
М. |
ха́узе |
ха́узах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ха́ус
‘драпежнік з сямейства кашэчых’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ха́ус |
ха́усы |
Р. |
ха́уса |
ха́усаў |
Д. |
ха́усу |
ха́усам |
В. |
ха́уса |
ха́усаў |
Т. |
ха́усам |
ха́усамі |
М. |
ха́усе |
ха́усах |
Крыніцы:
piskunou2012.
хаўбе́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хаўбе́к |
хаўбе́кі |
Р. |
хаўбе́ка |
хаўбе́каў |
Д. |
хаўбе́ку |
хаўбе́кам |
В. |
хаўбе́ка |
хаўбе́каў |
Т. |
хаўбе́кам |
хаўбе́камі |
М. |
хаўбе́ку |
хаўбе́ках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
хаўбе́ня
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хаўбе́ня |
хаўбе́ні |
Р. |
хаўбе́ні |
хаўбе́нь |
Д. |
хаўбе́ні |
хаўбе́ням |
В. |
хаўбе́ню |
хаўбе́нь |
Т. |
хаўбе́няй хаўбе́няю |
хаўбе́нямі |
М. |
хаўбе́ні |
хаўбе́нях |
Крыніцы:
piskunou2012.
хаўбо́сце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
хаўбо́сце |
Р. |
хаўбо́сця |
Д. |
хаўбо́сцю |
В. |
хаўбо́сце |
Т. |
хаўбо́сцем |
М. |
хаўбо́сці |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ха́ўер
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Ха́ўер |
Ха́ўеры |
Р. |
Ха́ўера |
Ха́ўераў |
Д. |
Ха́ўеру |
Ха́ўерам |
В. |
Ха́ўера |
Ха́ўераў |
Т. |
Ха́ўерам |
Ха́ўерамі |
М. |
Ха́ўеру |
Ха́ўерах |