хаўбе́ня
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| хаўбе́ня | хаўбе́ні | |
| хаўбе́ні | хаўбе́нь | |
| хаўбе́ні | хаўбе́ням | |
| хаўбе́ню | хаўбе́нь | |
| хаўбе́няй хаўбе́няю |
хаўбе́нямі | |
| хаўбе́ні | хаўбе́нях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)