Verbum

анлайнавы слоўнік

Хаце́жына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

хаце́жынскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хаце́жынскі	хаце́жынская	хаце́жынскае	хаце́жынскія
Р.	хаце́жынскага	хаце́жынскай хаце́жынскае	хаце́жынскага	хаце́жынскіх
Д.	хаце́жынскаму	хаце́жынскай	хаце́жынскаму	хаце́жынскім
В.	хаце́жынскі (неадуш.) хаце́жынскага (адуш.)	хаце́жынскую	хаце́жынскае	хаце́жынскія (неадуш.) хаце́жынскіх (адуш.)
Т.	хаце́жынскім	хаце́жынскай хаце́жынскаю	хаце́жынскім	хаце́жынскімі
М.	хаце́жынскім	хаце́жынскай	хаце́жынскім	хаце́жынскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Хаце́йка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Хаце́нава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Хаце́ні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Хаце́нічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

хаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хаце́нчыцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хаце́нчыцкі	хаце́нчыцкая	хаце́нчыцкае	хаце́нчыцкія
Р.	хаце́нчыцкага	хаце́нчыцкай хаце́нчыцкае	хаце́нчыцкага	хаце́нчыцкіх
Д.	хаце́нчыцкаму	хаце́нчыцкай	хаце́нчыцкаму	хаце́нчыцкім
В.	хаце́нчыцкі (неадуш.) хаце́нчыцкага (адуш.)	хаце́нчыцкую	хаце́нчыцкае	хаце́нчыцкія (неадуш.) хаце́нчыцкіх (адуш.)
Т.	хаце́нчыцкім	хаце́нчыцкай хаце́нчыцкаю	хаце́нчыцкім	хаце́нчыцкімі
М.	хаце́нчыцкім	хаце́нчыцкай	хаце́нчыцкім	хаце́нчыцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Хаце́нчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Хаце́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне